martes, 25 de junio de 2013

Getting old in Fucking Bruges



Cheguei o luns do agradable fin de semana en Bremen. A viaxe fíxose curta gracias a compaña de miña compañeira alemá e viaxe fíxose moi levadeira. A verdade que ás veces de está ben deixar a un lado a soidade do viaxeiro que o único que consegue é que te enchas de saudades e morriña.

Llegué el lunes del agradable fin de semana en Bremen. El viaje se hizo corta a gracias a compañía de mi compañera alemana. La verdad que a veces de está bien dejar a un lado la soledad del viajero que lo único que consigue es que te llenes de saudade y morriña.

I arrived back on Monday after a nice weekend in Bremen. The trip seemed shorter because of the company of my German friend. Sometimes it’s good leaving the loneliness of the voyager behind because the only thing you get is morriña. 

The Eye of Sauron,
Ó chegar, película: In Bruges. A rapaza croata adora a película e dende o comezo do proxecto, xa ían alá casi seis meses, pensaramos en ir. Arrendamos un coche e alá fomos, día 12 de xuño. A cidade e preciosa. Os canais e as pontes que o cruzan danlle unha beleza e un encanto particular que, acompañados, da arquitectura medieval fana unha cidade digna de visitar. Persoalmente recordoume un tanto a Utrecht no ambiente e nos canais.

Al llegar, película: In Bruges. La chica croata adora es película y desde el comienzo del proyecto, y ya habían pasado seis meses, pensáramos en ir. Alquilamos un coche e allí fuimos, día 12 de junio. La ciudad es preciosa. Los canales y los puentes que lo cruzan le dan una belleza y un encanto particular que, acompañados, de la arquitectura medieval la hacen una ciudad digna de visitar. Personalmente me recordó un tanto a Utrecht en el ambiente y en los canales.

Arrival and movie: In Bruges. The Croatian girl loves this film and since the very beginning of our project, almost six months ago, we have wanted to go. We rented a car and we went on 12th of June. It’s a beautiful city. The canals and bridges give it a special charm, created also by the medieval architecture. Personally, it reminds me of Utrecht, similar atmosphere and also the canals.
 
Intentamos facer todo o que vimos na película: subimos á torre (máis de 300 escaleiras), dixemos fucking Bruges, saltar dende o alto da torre (está protexido para que a xente así de “gilipollas” non o faga) e estivemos a volvas polo cidade. Fomos a un bar, tomamos un café e escribimos unhas postales, unha das cales acabou no canal que tiñamos xusto o noso carón.

Card in the canal
Intentamos hacer todo lo que vimos en la película: subimos a la torre (más de 300 escalones), dijimos fucking Bruges, saltar desde lo alto de la torre (está protegido para que la gente así de gilipollas no lo haga) y estuvimos dando vueltas por la ciudad. Fuimos a un bar, tomamos un café y escribimos unas postales, una de las cuales acabó en el canal que teníamos justo a nuestro lado.

We tried to do everything we saw in the film: we climbed the tower (more than 300 stairs), said fucking Bruges, jumped from the top of the tower (it has protection to prevent stupid people doing it) and we were walking around the city. We went to a bar, drank a coffee and wrote some post cards. One of them flew into the canal right next to us.  

Chegou o día 13 de xuño, o día do meu aniversario. Ás 00:00 petaron na porta da miña habitación. Os meus compañeiras habían preparada unha festa para celebralo. Estivo xenial. Ó longo do día tratáronme coma un rei, é dicir, non tiven que facer nada. Esta noite tamén houbo celebración pero aínda estabamos cansados da anterior co cal non se alongou moito. Ían dous días celebración, pero o terceiro sería o día grande: Rotterdam. Había moitísima xente negra, cousa que non é estrañar xa que é unha cidade con moitos inmigrantes. Botellín na praza central e despois entrada nun local no que coma sempre só os homes teñen que pagar. Discriminación de xénero, onde? O tempo pasou moi rápido e fomos para estación. Quedaba unha hora de espera e esta foi máis longa. Nese momento soou o teléfono cunha inesperada pero agradable chamada de moi lonxe. Que alegría! Por fin chegou a hora de partida, o tren de volta estaba alí. Por suposto viñemos durmindo  no tren.

Llegó el día 13 de junio, el día de mi aniversario. A las 00:00 llamaron en la puerta de mi habitación. Mis compañeras habían preparado una fiesta para celebrarlo. Estuvo genial. A lo largo del día me trataron como a un rey, es decir, no tuve que hacer nada. Esta noche también hubo celebración pero aún estábamos cansados de la anterior con lo cual no se alargó mucho. Iban dos días de celebración, pero el tercero sería el día grande: Rotterdam. Había muchísima gente negra, lo que no es raro debido a que es una ciudad con muchos inmigrantes. Botellín en la plaza central y después entrada en un local en el sólo los hombres tienen que pagar. Discriminación de género, ¿dónde? El tiempo pasó muy rápido y fuimos para estación. Quedaba una hora de espera y esta fue más larga. En ese momento sonó el teléfono con una inesperada pero agradable llamada de muy lejos. ¡Qué alegría! Por fin llegó la hora de partida, el tren de vuelta estaba allí. Por supuesto venimos durmiendo en el tren.
Famous dog in Bruges

June 13th, my birthday. At midnight somebody knocked on my room door.  The other EVSers had prepared a party to celebrate it. It was brilliant. They treated me as a king, that is, I had to do nothing. The next night there was also celebration but we were too tired to stay longer.  Two days of celebrations, but the third one would be the big one: Rotterdam. There were a lot of black people, which is not weird if you know that Rotterdam is the city where many immigrants live. Botellón in the square and after that we went to a pub where only one had to pay. Gender discrimination, where? Time flew and we went back to the train station. We had to wait for one hour, but it seemed longer. In that moment, my phone rang - an unexpected and nice call from a far place. Great! It was the time to take the train. Of course we were sleeping in it.






1 comentario:

  1. Pois para comezar parabéns tamén por aquí por levar tan ben eses 25 anazos.
    Como xa ben dixen a morriña pódese ter incluso na terra de un e non estar soçinho! ;)
    Noraboa polas fotos novamente. Impactante ver os aeroxeneradores en plena cidade non? pero a máis impactnte ou alo menos preciosa é a do can na ventá!!!
    Muaaa

    ResponderEliminar